In de bijbel wordt verteld, dat Elia - toen hij naar de woestijn was ontkomen
voor de vorst die hem van het leven wilde beroven - daar een Godservaring had:
God - zo vertelt het verhaal - was niet in het vuur, niet in de storm, maar in
de stilte daarna. Vertalers zijn het niet eens over de aard van die stilte.
Volgens sommige vertalers gaat het om een vredige stilte na de storm; volgens
anderen om de gruwelijke stilte die een verwoestende storm kan achterlaten.
Hoe dat ook zij: vaak is stilte ervaren als een moment waarin God zich laat
vinden. Het volgende gedicht getuigt daarvan:
Hart van de stilte
ben jij,
licht in de ogen
van mensen
en dieren,
adem van planten, licht van mijn licht
licht dat mijn schaduw draagt
ook als ik het niet zie
jij die in de stilte
zwijgt
fluistert
spreekt
mij brengt bij mijn diepste naam
jij die in de stilte
alle leven omvat
en liefde wil
dat mijn leven
jou mag eerbiedigen
in alles jouw adem mag voelen
vol eerbied mag zijn.