Wat zien we?

Een wonderlijke ruimte. Er is een groot contrast tussen het licht en de duisternis daaronder. Het woord dat naar boven komt is 'verlichting'. We zien een gezelschap mensen in verlichte staat. In het duister een koninklijke gestalte, die een linnen doek draagt met daarop boekrollen.
Het getal 12 dringt zich op: twaalf boekrollen. Twaalf mannen, zittend in een halfronde ruimte. Als toeschouwer wordt je met enige vanzelfsprekendheid bij het gebeuren betrokken: niet dat iemand van de aanwezigen jou een blik waardig keurt. Maar ook onderling bestaat er geen oogcontact: of het moest zijn tussen de twee personen achterin de ruimte. Het lijkt alsof de aanwezigen, elk op zijn eigen manier, geconcentreerd bezig is met de eigen bewustwording.

Van de twee mannen achterin heeft de ene een boek in handen, de ander met een opgerold geschrift. Er bevinden zich nog vier mensen die een boek vasthouden. Alle anderen houden een boekrol vast. De ikoon zegt: in de duisternis is men aangewezen op de getuigenissen over het licht.

De linnen doek herinnert ons aan een kind dat geboren werd en dat in linnen doeken werd gewikkeld. Maar ook aan een martelaar die in linnen werd gewikkeld. Tussen geboorte en dood ligt het levensverhaal; de boodschap. Elk leven heeft een boodschap voor hen die later komen. Wat zou de boodschap zijn van jouw leven? Jouw geestelijk testament?

Heb je wel eens nagedacht over het geestelijk testament van elk van je ouders? Wat betekenden zij voor jou? Je vader? Je moeder?

De ikoon zegt: elk leven verbergt een geheim. Nodigt uit om ontraadseld te worden. Zoals een foto ook ontwikkeld moet worden voordat het beeld zichtbaar wordt.

Twaalf mannen, in het licht. Maar ook rond de leegte: de leegte, die er is juist in het centrum. Daar is een lege plaats. Van hem die zei: het is beter voor jullie dat ik heenga. De ikoon zegt: pas dan, als de leegte zich aandient kan helderheid ontstaan over wat ertoe deed.

Boven in het beeld is het goddelijk licht: donker omdat het onzichtbaar is voor mensen. Het wordt pas zichtbaar als het ergens wordt weerkaatst. Zo is dat met licht. Licht zelf kunnen we niet zien. Is dat niet ook zo met het leven? Leven zelf kunnen we niet zien. Daarvoor is het te dynamisch. Het past niet in ons subject-object-denken. We kunnen het alleen beleven, gewaarworden. Ondergaan. En er getuige van zijn.

Waarvoor zijn wij op aarde?