De Joodse filosoof Levinas benadrukt in zijn hele werk het belang van de
ogen van de ander die ons aanzien. Het zijn die ogen die ons doen leven;
die ons doen beseffen dat we niet alleen zijn. We leven in relatie met
de werkelijkheid om ons heen. Die ziet ons aan en stelt ons voor de vraag
waartoe wij er zijn. De bijbel leert: "Om God te eren en lief te hebben met
al onze vermogens en de naaste als onszelf". Daartoe is het nodig om open te
staan voor mystieke ervaringen en niet blind te zijn voor de wonderlijke nabijheid van
de Verborgene. Dergelijke ervaringen zijn het die de mens ertoe brengen om
de liturgie te voltrekken. In deze geest schreef ooit Abel Herzberg, in
'Brieven aan mijn kleinzoon':
'Zoals er mensen zijn die zingen, niet omdat zij dit willen,
maar omdat er een stem in hen oprijst, zo zijn er ook mensen
die geloven, niet uit angst en niet uit hoop op beloning,
maar omdat zij krachtens hun wezen niet anders kunnen'.
Daarmee suggereert hij dat God ons zelfs tot onze eigen verwondering
spontaan kan inspireren tot een lofzang. De Oosters Orthodoxe kerk
leert dat in de verschijning van een mens altijd iets van een theofanie
plaatsvindt. Zo beschouwd is elk mens een ikoon van God. Maar om dit zo
te zien valt ons dikwijls moeilijk. Dat lukt waarschijnlijk nog het beste
als we 'heiligen' ontmoeten - vrouwen en mannen die voorbeeldig leefden.
Ikonen zijn dan ook beeltenissen van zulke heiligen, die ons aankijken.
Alle nadruk valt doorgaans op het gelaat. De ikoon van Jezus Christus,
die volgens de evangelist ooit gezegd zou hebben: "Wie mij gezien heeft,
heeft de Vader gezien", is de meest aansprekende. Maar ook andere ikonen
lenen zich voor meditatie en gebed. In de hieronder vermelde pagina's
vindt u meditaties rond het mysterie van de verborgen nabijheid, aan de hand
van ikonen.
Meer weten over deze website?
Ga terug naar de TITELPAGINA
of naar de INHOUD